Vrijdag 8 juli 2011

Vrijdag 8 juli 2011 The Day After.

Was het gisteren morgen al rustiger als de voorgaande dagen, vandaag was het nog rustiger en de stemming nog meer gelaten. Dit keer was het niet de concentratie voor de rit maar waarschijnlijk de vermoeidheid.

Ook de te fietsen route stond nog niet vast en bij navraag om wat te fietsen werd er steevast ontwijkend geantwoord. De nog openstaande routes doornemend was de conclusie te lang en te zwaar voor dit moment. Herman die al eerder in dit prachtige gebied had gefietst wist te melden dat Col de Ornon niet de meest heftige stijgingspercentages had en goed te fietsen is. De voorlopige keus was dus Col de Ornon beklimmen boven een terrasje pakken en kijken wat we verder doen.

Om de stramme spieren te ontzien werd er eerst nog een pot koffie gezet om van de zon en de rust te genieten.

Uiteindelijk de fiets gepakt en aan de beklimming van de Ornon begonnen. Ik moet Herman gelijk geven Col de Ornon is goed te fietsen en het zou jammer geweest zijn om deze te laten liggen want ook deze beklimming is prachtig in zijn soort. Korte draaien langs de bergwand en slingerend door verschillende kleine dorpjes uitkomend op een groot plateau.

Frank geteisterd door een beenblessure haalde deze dag zijn revanche, hij vertrok met een snelheid waar niemand zich aan wilde wagen. Vincent onze bergkoning kon dit niet laten gebeuren en zette de achtervolging in, hij kon Frank nog achterhalen en aanpikken maar moest dieper gaan als eigenlijk gewild. Moet je voorstellen als hij geen blessure had gehad dan had hij waarschijnlijk de hele week ons het snot voor de ogen gefietst.

Boven op de Ornon met z’n allen een lekkere bak cappuccino gedronken en het strijdplan verder ingevuld. De meest vermoeiden wilden alleen nog afdalen naar de camping en degenen die nog wat over hadden gingen de Alpe d’Huez nog een keer beklimmen. Met z’n alleen afgedaald naar de camping en daar geluncht. Herman, Frank en Johnny gingen de Alp nog een keertje op. Andre zocht een plekje op aan het zwembad om de belevenissen van La Marmotte op papier te zetten.

Frank en Herman hebben de Alp nog helemaal beklommen. Ik heb nadat ik de bidonnen leeg had gedronken en dorst kreeg iets voorbij d’Huez de afdaling weer ingezet op weg naar heerlijk koud ……….je.

 

Meestal gaan we de laatste fietsdag uit eten maar omdat dit een betrekkelijk rustige dag was hadden we besloten om zelf eten te maken daar we gisteren ook al uit eten waren geweest. Dit is absoluut geen straf omdat Chef-kok Vincent weer de lekkerste gerechten uit zijn koksmuts toverde. Natuurlijk wel geholpen door culinaire tips van Andre en fysieke hulp van de rest.

Johnny.